فرض کن حضرت مهدی به تو ظاهر گردد!

ظاهرت هست چنانکه خجالت نکشی؟

باطنت هست پسندیده صاحب نظری؟

خانه ات لایق او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبهه و سالم ز همه داراییت

داری آنقدر که یک هدیه برایش بخری؟

حاظری گوشی همراه تو را چک کند؟

با چنین شرط که در حافظه دست نبری!

واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران 

می  توان گفت تو را شیعه اثنا عشری....

آری خدای بخشنده من...

تو را بخشنده پنداشتم وگنه کار شدم

تو را وفادار دیدم و هر جا که رفتم بازگشتم،

تو را گرم دیدم و در سردترین لحظه ها به سراغت آمدم

اما..................................

تو در من چه دیدی که به من وفادار ماندی............؟؟؟؟؟؟؟

بانو!جامه ی توست اما

       جامعه ی ما را می سازد

              جامه ات را جمع کن 

                   جامعه در خطر است.....

خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت 

از فکر اینکه قد نکشیدم دلم گرفت

از فکر اینکه بال و پری داشتم ولی

بالاتر از خودم نپریدم دلم گرفت

از اینکه با تمام پس انداز عمر خود

حتی ستاره ای نخریدم دلم گرفت

کم کم به سطح آینه برف می نشست

دستی بر آن سپید نکشیدم دلم گرفت

دنبال کودکی که در آن سوی برف بود

رفتم ولی به او نرسیدم دلم گرفت

نقاشی ام تمام شد و زنگ خانه خورد

من هیچ خانه ای نکشیدم دلم گرفت

شاعر کنار جو گذر عمر دید ومن

خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت

مهدی جان اقای من

عمر من قد نمی دهد

به سفرت بگو کوتاه بیاید.......